നനഞ്ഞു പിണങ്ങിയ സന്ധ്യയെ കണ്ട് നിന്നത്.. അലിഞ്ഞു പോകുന്നത് നാമായി വായിച്ചത്.. ഒരേ വേദന ഒരേ സന്ധ്യയുടെ, പകലിന്റെയും ലയം...
പിന്നീടറിഞ്ഞു ചിണുങ്ങി പെയ്തത് നീ തന്നെ..
പിണങ്ങിയത് മഴയല്ല ഹൃദയമെന്ന് യാത്രയിൽ... തുടർ യാത്രകൾ ഹൃദയം തേടിയായിരുന്നു.. ഒരിരട്ടവാലൻ പക്ഷി വഴി തെറ്റായി പറഞ്ഞത്... ഞാനോ നിനക്കെതിരെ സഞ്ചരിച്ചത്...
വഴിയെത്ര തെറ്റട്ടെ, ഹൃദയമിരിക്കുന്ന ഇടം ഹൃദയത്തിനറിയാമല്ലോ.. ഏതെല്ലാം കരകൾ താണ്ടട്ടെ, നിന്നിലെത്താതിരിക്കുന്നത് എങ്ങനെ..
ഈ കടവിൽ നീയോ ഞാനോ ആദ്യമായി മൌനം മുറിക്കുക..
ഹൃദയം ഇരിക്കുന്നിടം ഹൃദയത്തിനറിയാമല്ലോ