Kazhchakal ... കാഴ്ചകള്‍

എത്രയോ പാതകളിൽ നാം സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ കൊടികൾ നാട്ടി. നാമെത്രയോ ആശംസകൾ പരസ്പരം നേർന്നു. നാം സ്വതന്ത്രരെന്നും, നാം തന്നെയാണെല്ലാമെന്നും അവർ ആണയിടുന്നു... വെളുത്തവൻ പടിയിറങ്ങിയപ്പോൾ എല്ലാം കൈപ്പിടിയിലെന്ന് മനസ്സാ ഉറപ്പിച്ച് നടന്ന തെരുവുജീവിതങ്ങൾ എത്രയോ... സാമ്രാജ്യത്വം വിതച്ച വർഗീയ വിഷം തെരുവിൽ പലവട്ടം ഏറ്റുമുട്ടി രക്തമൊഴുക്കി. അഭിനവ ഗാന്ധിമാർ ഒളിഞ്ഞും തെളിഞ്ഞും വർഗീയത വിതച്ചു. സൂറത്തും മീറത്തുമൊക്കെ പഴയ വായനകൾ. അയോധ്യയും ഗുജറാത്തുമൊക്കെ...

അമ്പലത്തിന്റേയോ പള്ളിയുടേയോ ആവട്ടെ, പാർട്ടിയാപ്പീസിന്റെ തിണ്ണയിലാവട്ടെ, മനസ്സിലൊരു കഠാര തിരുകുന്നെങ്കിൽ നിന്നെ മനുഷ്യനെന്ന് വിളിക്കാമോ? നിന്നെ മുസൽമാനെന്നും ഹിന്ദുവെന്നും കമ്യൂണിസ്റ്റെന്നും തെരുവിൽ നിന്നും തെരുവിലേക്ക് ആണയിടും; എന്നാലോ നീ അതാണോ? മനുഷ്യന്റെ മരണമാണ് ചെകുത്താന്റെ വളർച്ചയെ ത്വരിതപ്പെടുത്തിയത്. നീ ഭക്ഷിച്ചത്, നീ ആഘോഷിച്ചതും പിൻതുടരുന്നതും ദൈവത്തെയല്ല. പിന്നേയോ കൂട്ടിക്കൊടുപ്പിന്റെ പ്രത്യയ ശാസ്ത്രത്തെ... നീയൊരു മനുഷ്യപാതയിലെങ്കിൽ എങ്ങനെ ഒരാളെ വെട്ടിനുറുക്കാനാവും. ദൈവത്തെ, ദൈവ ഗ്രന്ഥത്തെ നീ കക്ഷത്തിലോ തലച്ചുമടായോ...