ഹൂയി എന്ന ശബ്ദത്തോടെ ഏറ്റുന്ന ഓരോ ശവവും ഓരോ കിനാവ് പകരുന്നുണ്ട്...
കുടിച്ച ചാരായത്തിന്റെയും വലിച്ച കഞ്ചാവിന്റെയും ലഹരിയില്‍, ചിതയിലെക്കുള്ള ഓരോ ചുവടു വയ്പ്പിലും ഞാന്‍ പ്രജാപതി...
ഇന്നലെ,
...വള്ളി നിക്കറിട്ടു കരിമ്പന്‍ കയറിയ ഷര്‍ട്ടിട്ട് സ്കൂളിലേക്കുള്ള ദൂരത്തില്‍ അവജ്ഞയോടെ നോക്കിയവര്‍ക്കുള്ള മറുപടിയാണ്
എനിക്കിന്ന് തോട്ടിപ്പണി... ഞാന്‍ ഒരുക്കുന്ന വലയം ഓരോ ഉടലും വെന്തുരുകുമ്പോള്‍ ഓരോ പകയൊടുക്കലുണ്ട്...
ആപിളിന്റെ ഗുണഗണങ്ങള്‍ പാടി പുകഴ്ത്തിയ മാഷിനോട് ഒരു പക.
അതെ ആപ്പിള്‍ വിശപ്പകറ്റാന്‍ ഉതകുമെന്ന് പറഞ്ഞു തരാത്തതിന് മറ്റൊരു പക. പിന്നെ ക്ലാസ്സിനു വെളിയില്‍ ഫീസടക്കാന്‍ വകയില്ലാതെ നില്‍ക്കേണ്ടി വന്നതിനും...
നിന്റെ ഉടല്‍ എന്റെ മുതുകിലുരഞ്ഞു ലിങ്കത്തിന്റെ നനവേറ്റു വാങ്ങി നെഞ്ചൂക്കോടെ നടക്കുമ്പോള്‍ എന്നിലെ അഗ്നി ആളുന്നുണ്ട്‌...
ഓരോ പകയിലൂടെയും ഇന്നലെയെ എരിക്കുമ്പോള്‍ ഞാനും എരിഞ്ഞു തീരുന്നുണ്ട്‌...
എന്റെ സാമ്രാജ്യത്തില്‍ ഉയരുന്ന കെട്ടിടങ്ങള്‍ എന്റെ തന്നെ കിനാക്കളെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്നുണ്ട്...
എങ്കിലും പടിയിറക്കപ്പെടുന്ന ഞാന്‍ നിനക്കും ചോദ്യ ചിഹ്നമാകുന്നത്
നാളെ
ഉടല്‍ ദഹിപ്പിക്കാന്‍ ആളെ കിട്ടാത്തിടത്താണ്... വംശ നാശം വന്ന എന്നെ നീ തിരഞ്ഞു നടക്കുമ്പോള്‍ ശവമൊന്നു വയ്ക്കാനുള്ള
ഇടം കൂടി കിട്ടാതെ...
About The Blog
MK Khareem
Novelist
രോഷം തുളുമ്പി നില്‍ക്കുന്നുണ്ട് ഓരോ വാക്കുകളിലും. നന്നായിട്ടുണ്ട്.