എത്രയോ ഓർമ്മകൾ, മറവികൾ...
എല്ലാമെല്ലാം ഒരു ബിന്ദുവിലേക്ക്...
ഒരു ബിന്ദുവിലേക്കെത്തുകയെന്നാൽ,
ചുരുക്കപ്പെടുകയല്ല,
അവിടെ നിന്നങ്ങോട്ട് മറ്റൊരാകാശം..
ഈ പലായനത്തില്‍ നിന്റെ മൌനം
എന്നില്‍ പ്രണയത്തിന്റെ പുടവകള്‍ കൊണ്ട് മൂടുന്നു.
ഒരു കവിതയിൽ
കുത്തും കോമയുമിടേണ്ടതെവിടെയെന്നറിയാതെ;
ഒരു ചിത്രത്തിൽ വെയിലിനെ വരക്കുന്നത്
എങ്ങനെയെന്നറിയാതെ...
അതെ ഞാനലഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.
ഒരു കവിതയെഴുതുകയെന്നാൽ,
ഒരു ചിത്രം വരക്കുകയെന്നാൽ ,
ഒന്ന് പ്രണയിക്കുകയെന്നാൽ...
എങ്ങനെയാവണമെന്ന്
എന്റെതന്നെ തീർപ്പ്,
അതെങ്ങനെയെന്നോ;
എഴുതിയെഴുതി ഈ പ്രാണൻ എനിക്ക് തന്നെ കീറണം.
അതെനിക്ക് വലിച്ചെറിയണം...
ഈ മരച്ചാർത്തിൽ
എവിടെയോ പതുങ്ങിയിരിക്കുന്ന പക്ഷിക്ക് അന്നമാവാൻ
പുതിയൊരു പലായനത്തിന് ഊർജ്ജമാവാൻ
എന്നെ ഞാൻ..
0 comments